Yetim Kalacak Küçük Şeyler

Babasi bebegi görebilsin diye çocugu kucagima alip cama yaklastiriyorum. Bebek minik ellerini babasina uzatiyor. Yasli adam, ihtiyarlik lekeleriyle bezeli, ince parmakli, hünerli ellerini ogluna uzatiyor. Iki minik, iki büyük el soguk cama çarpiyor. Görüs bitti! diye bagiriyor nöbetçi. Parmakliklar arkasindaki adamin, yasli babanin, minik bebegin gözlerinde biriken yaslar, o an okyanus kadar bir damla olup görüs hücresini dolduruyor.Oya Baydar, yine unutulmayacak incelikte bir metin sunuyor okuruna; olaylarla degil anlik duygularla anlatilan bir yasamöyküsü, bir çesit otobiyografik roman bu. Öyle anlar vardir ki, bir bakis, bir ses, bir mimik; insana, dünyaya, yasamanin essiz güzelligine ya da derin kederine dair çok sey anlatir. O ânin duygusunu sadece biz biliriz, biz hissederiz. O anlar yalnizca bizimle vardir. Yetim Kalacak Küçük Seylerde Oya Baydar o anlari derliyor; yetim kalmasinlar, baskalarinda yasasinlar diye. Çünkü, An gelir, gitme vaktidir. (Tanitim Bülteninden)Ince Kapak: