Evinin kapisinda oturuyordun sen, anneanne, yildizli, uçsuz bucaksiz geceye açilan kapisinda evinin, hakkinda hiçbir sey bilmedigin ve asla yolculuk yapamayacagin gökyüzünün altinda, büyülü tarlalarin ve agaçlarin sessizligi içinde, sonra doksan yasinin vakariyla ve hiçbir zaman kaybetmedigin bir gençlik ate?iyle dedin ki: Dünya öyle güzel, ölecegime öyle yaniyorum ki.
Aynen böyle dedin. Ben oradaydim.
José Saramago, küçüklügümdeki küçük anilar dedigi türlü ani parçaciklarini birbiri ardina siraliyor.
Bir amaci da var üstelik: aklin içindeki canavarlari ve yine onun yarattigi yücelikleri ortaya çikarmak.
Güvenli Ödeme
Hızlı Teslimat
Kolay İade