Şiirin O İnce Küllerini Toplayanlar

Ellili yillarin basinda San Francisco'da bir araya gelen ve “Beat Generation” diye anilan kusak Amerikan edebiyatinda kendine özgü bir yer edindi. “Beat Generation” sözü “ermislik” kavramini çagristiran “beatific” sözcügünden gelmekle birlikte, daha çok yenik ve yilgin bir yazarlar kusagi için kullanilagelen bir tanim olarak benimsendi.

Lawrence Ferlinghetti ise siirlerinde çagdas dünyanin yasadigi sorunlara elestirel bir gözle bakmasini bilen bir sanatçinin coskulu diliyle okur karsisina çikti. Hayatin anlamsiz ve saçma gibi yorumlanabilecek görünümleri karsisinda sanati her zaman gerçek insan gereksinmelerine baglamayi amaçladi.

Ferlinghetti'nin adi her ne kadar hep “Beat” kusagi ile birlikte anildiysa da, o kendisini hiçbir zaman o kusagin bir üyesi saymadi. Kendisiyle yapilan son söylesilerden birinde San Francisco'ya ilk gelisinde basinda bir Bask beresi oldugunu hatirlatan sair, “Beat Kusagi”nin ilk sairlerinden biri degil de, edebiyat dünyasinin son bohemlerinden biri oldugunu söyledi.