Yurttaşlığın Kıyısında Aleviler Öz Türkler Ve Heretik Ötekiler

Bu çalisma, ulus devlet içinde kurumsallasan yurttaslik anlayisinin bir elestirisidir. Yurttas olmanin, insan ve yurttas haklarinin mümkün kildigi politik öznellik imkânini reddetmemekle birlikte, modern yurttaslik anlayisimizi kuran ulusal kimlik insasinin yurttaslar cemaati içinde nasil ve neden hiyerarsik, dislayici bir yapi kurdugunu anlama gayreti içindedir. Temel iddiasi, yurttaslar arasinda kurulan hiyerarsinin, ulusal kimligin çizdigi sinirlarin disinda kalan kolektif gruplarin dislanmasinin, bu kimligikuran hegemonik milliyetçi söylemlerin etno-politik içerigine bakarak anlasilabilecegidir. Dolayisiyla, sadece Alevîlerin degil, etnik, dilsel, dinsel herhangi bir toplulugun grup haklarinin taninmamasinin nedenlerinin anlasilmasi için Türk milliyetçiligi içinde gelisen hegemonik söylemlerin analizi zorunludur. Daha özel olarak Alevî kimliginin yurttaslik anlayisi içindeki statüsünün anlasilmasi, iki hegemonik milliyetçi söylemin (Kemalist seküler milliyetçilik ve muhafazakâr milliyetçilik) etno-kültürel içeriklerininaçiga çikarilmasini zorunlu kilmaktadir. Çalisma, esitlik-özgürlük degerleriyle temellendirilen bir yurttaslik ideali için entelektüel ve teorik bir arayis olmakla birlikte, ulusal kimligin, yurttasligin, Alevîlerin kimlik-kültür haklarinin canli bir politik tartisma oldugu bugünün Türkiye’sinde, bu tartismalara mütevazi bir katki da saglayacaktir.