Kış Gecesi Ejderhaları Ejderha Mızrağı Destanı 2. Kitap

Artik insanlar Takhisis’in ejderha kölelerini taniyorlardi. Karanliklar Kraliçesi dön­müstü. Her ulustan insanlar yurtlari, hayatlari ve özgürlükleri ugruna savasmaya hazirdi. Fakat uluslar uzun yillardir önyargilarla ve nefretle ayrismisti. On bir savasçi ve insan sövalye kendi aralarinda dövüse tutusmustu. Savas, henüz bas­lamadan kaybedilmis gibi gözüküyordu. Yol arkadas­lari ayri düsmüslerdi, savas tarafindan parçalan­mislardi. Yeniden bir araya gelmeden bir mev­sim geçecekti; o da tekrar bir araya gelirlerse. Karanlik gitgide derinlesirken gözden düsmüs bir sövalye, simarik bir elfkizi ve geveze bir ken­der soluk kis günisiginda yalniz basinaydilar. Pek de kahraman gibi degillerdi.   “Utanma Tas. Düsmaninin ölümü karsisinda hem acima hem de utanç duydugun için haline sükret. Karsimizdaki düsmanimiz bile olsa, umursamayi biraktigimiz gün, savasi kaybettigimiz gündür zaten.” Ejderha Mizragi Destani bu kitapla devam ediyor.