Kendine İyi Bak Ahmet Kaya

Öteki olmanin, ayriksi durmanin, çaresizligin ve tutunamayanlarin, “bebegi aglayanlarin ve acilara tutunanlarin” kanayan yaralarini anlatti.
Kadinlarin, isçilerin, ögrencilerin, çocuklarin,
mahpus damlarinda ve disarida esaret altinda olanlarin, sevgiyi emek bilenlerin ve bilcümle magdurlarin sarkisi, düssüz birakilanlarin düsüydü o.
Herkesin sustugu bir zamanda, “Baskaldiriyorum!” diyebilendi o.
O, ne kayip çocuklarini arayan Cumartesi Anneleri’ni yalniz birakti ne de Islamci ögrencilerin basörtüsü magduriyetine sessiz kaldi. Ne memleketin kibirli ve münevver solculari onu anladi ne de sagcisi, Islamcisi…

“Ben, klasik bir kadere teslim olmak istemiyor ve öldükten sonra degil, simdi anlasilmak istiyorum.”