Dostoyevski Yalnızlığın Keşfi

Kendisi hakkinda çok sey bilen insan, onun hakkinda da çok sey ögrenmis demektir.
Insanligin nihai bir ölçütü olacaksa bu, Dostoyevski’den baskasi olamaz.

Stefan Zweig, Yalnizligin Kesfi’nde 19. yüzyilin en büyük yazarlarindan biri olarak gördügü Dostoyevski’yi müthis bir saygiyla anlatir. Zweig, hayati acilar içinde geçen büyük yazarin benliginin her bir zerresine ulasmaya, onu anlamaya ve okurlara israrla hatirlatmaya çabalar. Dostoyevski bir elinde mumla ruhun karanlik dehlizlerinde dolasirken, bütün amaci o dehlizlerin sonundaki parlak isiga ulasmaktir. Bir labirent varsa çikis da vardir ve kazanan, hayat olacaktir.