Yabanlar Ve Yerliler

Ankara’nin Cumhuriyet Türkiyesi’nin baskenti olarak yeniden kurulusu, tutkularla ve sancilarla yüklü bir süreçti. Yeni Türk ulusunun insasinin söylemsel modeli ve bir nevi sergi mekâni idi, Ankara. Halki vatandasa dönüstürme projesinin, Batililasma, modernlesme, medenilesme ülkülerinin sosyal santiyesi idi... Bu kitap, “bozkir kasabasindan baskent yaratma“ mitolojisinin ulus-devlet kurulusundaki islevine iliskin bir kuramsal analiz çerçevesinde, bu mitolojinin berisindeki çeliskileri, sosyo-psikolojik çalkantilari irdeliyor. Ulusun “Babasi“ olarak Mustafa Kemal’in sehirde bir disiplin fantazisi yaratan varligi ve insanlarin kendilerini O’nun sürekli gözetimi altinda algiladiklari bir sehir hayati... Ankara’yi, Istanbul’la zitlik içinde tahayyül etmenin moral karmasalari... Medenilesme arzusu ile aydin despotizminin yol açtigi tepkiler arasindaki gerilim... Ankara’nin eski halkini “yabani tasralilar“ olarak gören “yeni/zoraki Ankaralilar“ - onlari “yaban disarliklilar“ olarak gören yerliler... L. Funda Senol Cantek, edebiyatimizdaki “Ankara“ imgeleri ve dönemin basini yaninda, eski Ankaralilarin bu “modernlesme“ tecrübesine iliskin hatirlamalarina basvurarak, son derece canli bir tasvir koyuyor ortaya. (Arka Kapak)