Üç Örnek Öykü Ve Bir Önsöz

Laín Entralgo’nun Ispanyol bilincinin ve kisiliginin uyanisi biçiminde niteledigi 98 Kusagi yazarlarindan Miguel de Unamuno (1864-1936) Madrid Complutense Üniversitesi’nde felsefe doktorasini tamamladiktan sonra atandigi Salamanca Üniversitesi’nde ders verirken bir yandan da deneme ve makalelerini yayimlamaya basladi. Yönetim karsiti yazilari yüzünden isine son verildi ve Fuerteventura Adasi’na sürüldü. Ancak 1931’de Cumhuriyet’in kurulusuyla ayni üniversiteye rektör olarak atandi.
Tarihsel roman ya da romanlastirilmis tarih olarak niteledigi tek gerçekçi romani Savasta Baris’i (La Paz en la guerra) yayimladi.
Ikinci romani Ask ve Pedagoji’de (Amor y pedagojía) gerçekçilikten bir hayli uzaklasti.
Unamuno çagdas öykü ve roman kisilerini ipleri baskalarinin elinde hareket eden, sokaklarda ya da alanlarda ögrendikleri tümceleri gramofon gibi yineleyen giyinik mankenler olarak niteler. Manzara betimlemeleriyle, olaylarla, insanogluna özgü tutkularla okuru yormak istemez. Unamuno’ya göre makinelesme insani kisiliksizlestirmistir, teknolojinin girmedigi bir evren arar; uygarliga karsidir. Iç konusmalari James Joyce’dan daha önce kullanmistir. Kimi zaman da kisiler, yazar ve okuyucu karsilikli konusur ve tartisirlar. Unamuno roman bilimselligi ile alay eder, yazinsal yapitlarin yazarin belli basli önsezilerini açiklamak için birer araç olduklarini ileri sürer. Kimi yapitlarinda ölümsüzlük özlemi agir basar, kimi zaman Tanri’ya baskaldirir, kimi zaman da yazgiya boyun eger. Tüm eserlerinde zengin ve özenli bir dil kullanir; kaba, çirkin sözcükleri ancak deli dolu kisilerine söyleterek kusursuz bir denge tutturmustur.
Türkiye Is Bankasi Kültür Yayinlari olarak Yildiz Ersoy Canpolat’in essiz çevirileriyle Sis, Tula Teyze ve Abel Sánchez’in ardindan Unamuno’nun bütün eserlerini yayinlamaya Üç Örnek Öykü ve Bir Önsöz’le devam ediyoruz.