Aşkın Suskunluğu

Yazmak...
Yürekteki sesleri harflere naksetmek...
Yazmak, dilin söyleyemedigi sessizlige sürgün edilmis cümleleri, kurak gözlerimize medet olsun diye kalemin ucundan akitmak...
Yazmak, yikilan düs sokagi duvarlarimizi kelime kelime yeniden örmek...
Yazmak, devrilmis sevdalarin enkazindan “belki bir yasam vardir” umuduyla topragi tirnak tirnak kazimak...
Yazmak, dile gelip de söylenemeyenleri harf harf suskun yüreklere akitmak...
Yazmak, kelimelerin küllerinden Gül-i Reyhan’lar yesertip gönül bahçelerine tohum salmak...
Iste bunun için yazildi Askin Suskunlugu... Susanlar namina, askin harina yatirildi kalem. Susarak da konusanlar için dokundu kalem kâgida, kalpten kalbe bir köprü kurmak umuduyla.
Ask ola...