Umudun Kırık Kanatlarında

Isik çekicidir, karanlik itici.Umuttur isik. Isigin bittigi yerde umut da biter.Ama sahte isik, gerçek karanliktan da betermis meger.Insanlari da isik çeker. Özellikle sahici karanligin ortasinda parlayan sahte isiklara, aldatici aydinliklara vurgundur insanlik. Kentler isiktir. Gögü yildizli kirlari birakip, sahte umutlarin savkidigi aydinlik kentlere göçerler.Pervanelere dönerler.Kanatlari yanar, yasamlari kavrulur. Kuslara benzerler: Ulasamayacaklari varlari, kendi yoklarindan ayiran saydam engellere çarpa çarpa, dolu vitrinlerin önünde bos gözleri açik giderler. Akin akin yikilsalar da, nedense hiç bitmez umutlan. Kendilerinden önce düseni görmek bile geriletmez onlari isiga dogru hamlelerinde. Cennet vaat eden ölüm de bir isik degil midir?Belki onun isigi sahte degildir, kim bilir?Cenneti beklerken, göçülen kentlerin isigi yaksa bile, belki uzak, bilinmeyen kentlerin isigi sahicidir, umudunu yitirmez insanlar. Avrupa'nin, Amerika'nin isiklari tükenmez. Belki oralarin, aralanndan birinin pencereleri yoktur çarpilacak. Aydinliklari kavurmaz belki. Göç sürer.Ince Kapak: