Putların Batışı

Insanlarin, önceleri bilemedikleri, simdi bildikleri ya da bilebildikleri bir sey, herhangi bir anlamda ve herhangi bir ölçüde tersine gitmenin ya da geri gitmenin, son derce imkansiz oldugu gerçegidir. En azindan biz fizyologlar, bunu biliriz. Ama bütün dinciler ve ahlakçilar, bunun mümkün olduguna inanirlar. Geçmis köhnemis düzenler ve yasalar onlarin hayatlarinin idamelerinin garantisidir. Her yenilik dini ve yobazligi parçalayan bir çekiçtir. Dinciler, insanlari bir önceki dönemlere, karanliga geri götürmeyi isterler ve geriye gitmeye zorlarlar. Ahlak, her zaman, insanlarin ayaklarini yorganlarina göre uzatmalarini saglama çabasidir. ... Geriye gidisin çaresi yok artik. Ileri dogru gitmeye, yani adim adim çürümeyi savunanlarin yok oldugu bir yönde ilerliyoruz. Gelismeyi ve ilerlemeyi durdurmak esyanin tabiatina aykiridir. Yavaslata bilirler ama asla ve asla durduramazlar. Bozulani tamir etmektense tamamen yok etmek elimizdedir. Tamir edilerek bir süre daha insanligin eziyetine ortak olmayiniz. Bozulani daha çok bozmalisiniz. Böylece kaçinilmaz son sizin sayenizde gelecektir.
Arzu ve haz birbirini tamamlayan ögelerdir. Arzuyla istegini hazla taçlandirdiginda üretmis oldugun gelecek olacaktir. Yaptigin isten haz almak, üretmek ve yeniden üretmek.
Haz tüm canlilar için geçerlidir, biri hayatini idame etmek için kullanir, biri zevk için. Bir seyler üretmeye kalkan bir hayvani ki, -insan da bir hayvandir- gördügünde bu kadar sabirli ama ayni zamanda sabirsiz, bu kadar çaliskan ama ayni zamanda tembel, aciya dayanikli ve de dayaniksiz bir hayvana baktiginda filozofun gördügü nedir? Imrenilesi bir yaratik mi yoksa tam tersi mi?