Tarihin Sonları

Yirminci yüzyilin son on yillari, "tarihin sonuna" veya belirli bir tarihin sonuna ve bir baskasinin baslangicina dair sayisiz öngörülere tanik oldu. Bir sonu hissetmek her zaman bir baslangicin kokusunu almaktir. Bu öngörülerden en az üçü, konularinin ilgi çekiciligine binaen, kiskirtici güçleri ve perspektiflerinin genisligi sebebiyle sol açisindan önemini koruyor. Dahasi, Francis Fukuyama, Eric Hobsbawm ve Perry Anderson gibi isimler, tarihsel maddeciligin kurucu metni Komünist Manifesto'nun 150. yil dönümünde kapitalist "küresellesmenin" öngörücüsü olarak övülen Marx'in ortaya koydugunun aksi yönünde bir gidisat tarif eden bir tutum takindilar. Tarihin Sonlari birbirine zit konumlardan (biri yeni-muhafazakâr, üçü farkli çizgilerde sosyalist) ve birbirinden farkli zeminlerden ileri sürülen bu tarihsel panoramalari ele aliyor. Her bir bölüm, yazarlarin diger yazilari ile iliskilendirildiginde ayri birer bütün olarak degerlendirilebilir. Ancak burada, bir birinden habersiz bir dörtlü gibi duruyorlar.Ince Kapak: