Sabbath'ın Tiyatrosu

Annesi her gün yanindaydi ve Sabbath onunla konusuyor, annesi onunla sohbet ediyordu. Tam olarak ne kadar varsin, anne? Bir tek burada misin yoksa her yerde misin? Seni görmeyi becerebilsem, kendin gibi mi görünür-dün? Zihnimdeki resmin degisip duruyor. Sadece yasarken bildiklerini mi biliyorsun yoksa simdi her seyi biliyor musun ya da artik “bilmek” diye bir sey yok mu? Olay nedir? Hâlâ mutsuzluk içinde kahroluyor musun? Morty yaninda oldugu için sürekli islik çalan eski hâline döndügünü duymak en gü-zel haber olurdu. O yaninda mi? Ya babam? Hem üçünüz birlikteyseniz, ne-den Tanri da orada olmasin? Yoksa bedensiz varolus da her sey gibi kendi dogal akisinda ilerliyor ve Tanri orada da en fazla burada oldugu kadar mi gerekli? Ölü olmayi da en fazla yasiyor olmak kadar mi sorguluyorsun yani? Ölü olmak evi çekip çevirmek gibi yaptigin bir is mi yalnizca?
Bu tekinsiz, anlasilmaz, gülünç ziyaretler her seye ragmen gerçekti: Bunu kafasinda ne sekilde mantiksallastirirsa mantiksallastirsin annesini gönde-remiyordu... Annesi yalnizca umutsuzluga kapildigi zamanlarda, gecenin bir yarisinda kaybolup gidenlerin yerine koyacak bir seye derin bir ihtiyaç du-yarak uyandigi anlarda gelmiyordu; ormanda, In’deyken de Drenka’yla iki-sinin yari çiplak bedenlerinin üzerinde o helikopter gibi süzülüyordu. Belki de o helikopter annesiydi. Ölmüs annesi yaninda onu izliyor, gittigi her yerde onu sarmaliyordu. Annesi üzerine salinmisti. Sabbath’i ölümüne götürmek için geri dönmüstü.


Philip Roth