Kalp

Yazi yoktu ama o vardi.
Tekerlek icat edilmemisti ama o yerli yerindeydi.
Dünya yaratilmamisti ama o kasilip gevsiyordu.
Insan henüz cennetteyken onunlaydi ve içindeki her sey de sevgi, ask, vefa, iyilik, sükür, hamd, dostluk gibi erdemler üzerineydi
Âdem ata onun sesini dinleyip arzusunu giderme gayretine düsmeseydi belki de yolu yeryüzünde tövbelere, pismanliklara ve umutlara hiç evrilmeyecek; çevresi daralmalar ve genislemeler, arinmalar ve kirlenmeler, yanginlar ve donmalarla hiç kusatilmayacakti.

Simdi?
Ask ve nefret, iyilik ve kötülük, saadet ve keder, iman ve inkâr... Insana insan oldugunu artik bunlarla hissettiriyor. Bazen aydinlik, bazen karanlik; gören göz veya isiten kulak bazen Gögüs kafesinde ahenkle her büzülüp genislemesi bizi içten içe süratle degistiriyor ve hâlden hâle döndürüyor.

Bud-dub... bud-dub bud-dub
Sesindeki ters-yüz olus bile adiyla örtüsük: Bir seyi bir yönden öteki yöne çevirmek; renkten renge giris, kararsizlik, durmadan dönüsüm ve degisim = KALP.

Kalbe dair ne varsa
Iskender Pala’nin her zamanki yetkin kaleminden