Acının İki Yüzü

Türkiye’de otuz bes yildir süren çatismalarda evladini yitirmis Kürt ve Türk aileleri ziyaret edip insanlari acinin ve umudun ortak dilinde bulusturmaya çabalayan, bu deneyim sayesinde hem kendi önyargilarindan siyrilma cesaretini gösteren hem de insanlari önyargi duvarlarini asmaya davet eden bir fotografçi Kamran Erkaçmaz. Tarsus’tan, bir aile hikâyesinden baslayip yola koyulan Erkaçmaz’in güzergahi Mardin, Sirnak ve Hakkâri’ye, oradan Karadeniz’e, Iç Anadolu’ya, Ege’ye uzaniyor. Gücünü baris umudundan alan uzun ve zorlu bir yolcul ktan geriye kalanlarin bir kaydi niteliginde Acinin Iki Yüzü. Erkaçmaz, asker ailelerinin de, evladi daga çikmis ana babalarin da gözlerinde ayni duygulari okuyor, iki aci arasinda bir köprü kuruyor. Acinin Iki Yüzü, samimi, hemdert olmayi yürekten isteyen bir fotografçinin baris çagrisi...

Önyargilarin en büyük düsmanimiz oldugunu bu yolculugumda defalarca yasayarak, kendimle yüzleserek ögrendim. Evlat acisinin her dilde, her cografyada karsiligini gördüm, duydum, hissettim. Geride kalmis, artik gerçeklesemeyecek birçok hayali dinledim. Bu proje sadece benim projem degil. Bu proje, benimle görüsen ailelerin, otel parami ödeyen gazilerin, evinde beni en iyi sekilde agirlayan dostlarin, otostop çekerken beni yolda araçlarina alan insanlarin, Trabzonlu Fahrettin Agabey’in, birçok farkli ilde beni misafir edenlerin, üniversite ögrencilerinin ve isimsiz birçok insanin... Kisacasi bu proje ülke insanimin projesidir.