Bir Atı Kanatlandırma Sanatı

Icatlar ve kesiflerin nasil ortaya çiktigina dair efsaneler vardir.
Siirler rüyalarda yazilir. Senfoniler bir anda bestelenir.
Bilim “Buldum!” nidalariyla doludur.
Sorunlar bir anlik sihirli dokunuslarla çözülür.
Basta bir sey yoktur, sonra bir anda olusur.
Büyük buluslarin bizlere dehalar tarafindan çesitli mucizelerle getirilmis oldugunu düsünmek son derece çekici gelir.

Oysa biz hiçbir sey olma halinden “yeni”ye gelen yolu görmeyiz, görmek de istemeyiz. Sanatkârlik puslu bir sihirdir adeta, alinteri dökülmez. Her üstün denklemin, güzel resmin,
büyük bir aklin ürünü olan makinenin çaba ve yanlisliklar, kötü baslangiçlar ve basarisizliklar sonucu dogdugunu, her bir mucidin bizler kadar kusurlu, küçük ve ölümlü oldugunu düsünmek biz tutkulu romantikleri sikar.

Yaraticilik efsanesi sadece bazi insanlarin yaratici oldugunu ima eder. Çok az insanda bu deha vardir ve onlar için de yaraticilik son derece kolaydir. Digerlerinin çabalari nafiledir.

Peki bu efsaneler nerede çöker? Yaraticiligin sihirli degnegi sadece özel insanlarin mi eline tutusturulmustur? Yaratici zekâya ulasmanin kilavuzu var midir?

Yaraticilik sihir midir yoksa ev yapimi bir iksir mi?