Sarmaş Dolaş

Doga sasirtici bir sekilde hayat dersleriyle doludur. Bedenimiz ise, onun ele geçirdigi terk edilmis bir sehirdir sadece. Her insan da her sehir gibi topragin üstünde dikilip bir ev buldugunu sanir kendine önce. Sonra ismi bir tasin üzerine yazilmayi hak ettiginde, kemikleri tipki bir harabenin sütunlari gibi çayirlara uzanir yan yatar.
Ne zaman ki bir çiçek yavaslayan bir dere gibi yumusacik bir akimla gögüskafesinin içinden yükseliverir, iste o an evine döndügünü anlar insan, koca bir ömür dedigi kisacik bir an olur. Kelimeleri yutkunan bir bebek gibi, özsuyunu yutkunan bir kelebekle bir göz göze geliste animsar. Animsar nasil da renkten renge girdigini bir zamanlar askla, utangaç yüzünde lalelerin...

Umarim benimle bu yolculuga çikarak neye bulastiginin farkindasindir?
Inan bana sadece senin varligini ruhumda hissettigim her bir an için bu yolculuga çikmayi memnuniyetle kabul ederdim. Senin gövdende hayat buldugum andan beri ilk defa kavramanin ötesine uzaniyorum. Kendimi hiç bu kadar güçlü ve vahsi hissetmemistim. Sunu bilmeni istiyorum ki; son nefesimde dünyayi senin yaninda kesfetmekten daha büyük bir onur olamazdi. Sana bu çiçekli cennet kusatmasi için çok tesekkür ederim.