Henüz On Yedi Yaşında

Tercüman-i Hakikat’te tefrika edildikten sonra 1881’de kitap hâlinde yayimlanan Henüz On Yedi Yasinda, fuhushanede çalisan 17 yasinda Kalyopi adli Rum bir genç kizin hikâyesini anlatir. Ahmet ve Hulusi adinda iki arkadas beraber tiyatroya gittikleri bir aksam siddetli yagmur dolayisiyla evlerine dönemezler. Bu vesileyle kalacak yer ararken biraz da zorunluluk geregi bir genelevde kalirlar. Buradaki hayat, burada yasayan insanlar –özellikle Kalyopi– Ahmet Efendi’nin ilgisini çeker ve sadece hikâyesini dinlemek amaciyla buraya gidip gelmeye baslar. Tek istedigi onu buradan kurtarmaktir.

Ahmet Mithat Efendi, Kalyopi’nin hikâyesi özelinde Batililasmayla Avrupa’dan geldigini düsündügü fuhsu toplumsal bir mesele olarak degerlendirir ve eserde bu problem için çözüm yollari arar.

Önceki aktarmalardan farkli olarak bu yayinda, romanin dili ve üslubunda herhangi bir sadelestirme yoluna gidilmemistir. Romanin önceki nesirlerinden farkli olarak günümüz okuru için yabanci sayilabilecek kelimelerin anlamlari ile bazi özel isimlerle ilgili açiklamalar dipnotlarda verilmistir.