Narsisist Entrikalar

Ask deyince aklimiza muharebe, zafer, tahakküm gelmeli. Insan iliskileri deyince maddiyat, statü, gençlik, güzellik. Ebeveyn-çocuk iliskileri ise zaten bastan çikar üzerine kuruludur. Kadinlar manipülatif, azgin ve haindir. Erkekler ise egemen olamadiklarinda zavalli. Bazen taktik ittifaklara yönelseler de imkâni olan herkes baskasini ezerek öne çikma gayretindedir. Her bir kötücül karakter bir digerinin kurdudur.

Bu tip karakterlerle kurguladigi yapitlarinda Nahit Sirri Örik okura “gayri romantik” bir evren sunar. Güvensiz bir dünyadir bu. Iyilige, sevgiye, sefkate yer ol(a)mayan bir dünya.

Nahit Sirri’nin roman ve öykülerine psikanalitik açidan yaklasan Hülya Dündar Sahin, Türkçe edebiyatta “seytanilik” denince ilk akla gelen metinlerin bu yazarinin “entrika” temelinde ördügü kozmosu “patolojik narsisizm” baglaminda irdeliyor: büyüklenmecilik, hayran olunma arzusu, kiskançlik, haset, acimasizlik, para ve iktidar hirsi, sömürücülük. Narsisist Entrikalar’da Örik’in kurmaca yapitlarinin yetkin bir haritasini serimleyen Sahin, saptadigi örüntülerden yola çikarak narsisizmin metinlerin edebi özelliklerini ne sekilde belirledigini de çözümlüyor. 20. yüzyil Türkiyesi’nde yaratilan esitlikçi, özgürlükçü edebiyattan farkli bir kulvarda yol alsa da, külliyatiyla toplumdaki “dikey” iliskilerin ve hiyerarsik mekanizmalarin adeta sistematik bir panaromasini sunan Örik’in bütünlüklü bir portresine ulasmayi hedefliyor.-