Doğa Etiği

“Biz azinliktakiler için… bir rüzgâr çiçegi bulma firsati ifade özgürlügü kadar vazgeçilmez bir haktir.”

- Aldo Leopold

Insanligin, özellikle sanayi devriminden bu yana daha belirgin bir biçimde, “dogaya egemen olmak” ya da “doganin efendisi olmak” gibi bir hedefi gerçeklestirmek için muhtemelen bos yeredidinip durdugunu söyleyebiliriz. Doganin efendisi degil bir parçasi olan biz insanlar, artik bu kibirli hedefi, gerçeklesmesi olanaksiz bu ham hayali birakip, doga ile uyum içerisinde yasamanin yollarini aramak zorunda oldugumuzu anlamaliyiz.

Çogumuzun düsündügü ya da sandigi gibi biz insan türünün üyeleri belki gerçekten de bu dünyadaki varliklarin en degerlisi ya da sereflisiyizdir. Kim bilir? Eger böyleyse bunu, bizim de bir parçasi oldugumuz dogaya olan tutumumuzla da göstermemiz gerekmez mi? Tipki Aldo Leopold'un dedigi gibi:

“Eger insan türüne özgü verili özel bir asalet varsa, diger tüm varliklarda olandan farkli ve daha üstün özel evrensel bir deger, bunun göstergesi nedir? … Yeryüzünü tahrip etmeden, kendi türüne ve diger tüm yasama saygili bir toplum kurmayi basarmis olmak mi? Yoksa… patates böcegi gibi, patatesi tüketirken kendini de tüketen bir toplum mu? Biri ya da digeri, (Hangisini basaracagimizin) Hükmü ‘sonsuzlugun alayci sessizliginde' verilecek.”