Epistemolojik Açıdan İman

Imânda süje (inanan) obje (inanilan) düalizmini ortadan kaldirarak mümkün degildir. Mistik tecrübede bu dualitenin yok oldugunu kabul etmek ontolojik açidan tamamen imkansizdir. Süje durumundaki insanla obje durumundaki Tanri ayni varlik alanina ait degildirler. Bu takdirde mistik tecrübeyle ulasildigi ileri sürülen “birlik”te imanin ortadan kalkmasi, onun yerini “ma’rifet”, “vecd” vs.’nin doldurulmasi mümkün olamaz. Dolayisiyla “mistik” ya da “sûfi” hiçbir zaman imani astigini söyleyemez. “Süje-obje ikiligi”ni esas alan epistemolojik iman mistisizme ve monizme kapalidir. Bu demektir ki “süje-obje ikiligi”ni kaldiran mistik ve monist görüslerde bir “iman iliskisi”nden, dolayisiyla bir “ahlak iliskisi”nden söz etmek mümkün görünmemektedir.