Fikirler İçin Ölmek Filozofların Tehlikeli Hayatları

Fikir adamlari, bu arada felsefeciler de, tarih boyunca birçok kez bazen bireyleri bazen de kitleleri düsünceler için, idealler için, ideolojiler için ölmeye, ulvi bir amaç ugruna kendilerini feda etmeye yöneltmislerdir, ancak kendileri söz konusu oldugunda tavirlari ne olur acaba? Özel alan ile mesleki alanin farkli oldugunu mu savunurlar? Teorik olanla pratigin bir noktada çakismasinin saskinligina bogulup ani bir aydinlanmayla daha önce dile getirdiklerinden vaz mi geçerler, yoksa felsefenin esas amacinin insanin kendini gerçeklestirmesi oldugunu unutmaksizin fikirlerini hayata geçirmeye mi ugrasirlar? Her ne pahasina olursa olsun...

Costica Bradatan; Sokrates, Hypatia, Giordano Bruno, Thomas More gibi en bilinen örneklerden yola çikip bu isimlerin yanina pek çok baskalarini da katarak bu sorulari ele aliyor, zaman zaman mizaha yaklasan, edebî yönü dikkat çekici bir dille aydin üzerine, entelektüel cesaret üzerine zihin açici, kiskirtici bir okuma sunuyor.

Insanliga simdiye kadar verilmis en paha biçilmez sey ölümdür. Bu nedenle en büyük günah onu kötüye kullanip yanlis ölmektir.

- Simone Weil

Felsefe yapmak nasil ölünecegini ögrenmektir.

- Michel de Montaigne