Finansallaşma Kıskancında Türkiye'de Devlet Sermaye Birikimi Ve Emek

Türkiye siyasetinde köklü degisimlerin yasandigi bir dönemden geçiyoruz. AKP'nin koalisyon hükümeti kurmaya zorlandigi 7 Haziran 2015 genel seçimlerinden sonra hizla gelisen siyasi kriz ortami ve bu krizin bir uzantisi olarak çiplak siddetin gündeliklesmesi, 2010'lu yillara kadar Türkiye'de siyasi ve toplumsal gelismeleri açiklarken basvurdugumuz “neoliberal dönüsüm” çözümlemelerini büyük ölçüde rafa kaldirmis görünüyor. Bunun yerine, 15 Temmuz darbe girisimi sonrasi dayatilan rejim degisikligini açiklayacak fasizm, parti-devleti, polis devleti, Bonapartizm gibi olaganüstü devlet kavramsallastirmalarini ise kosuyor; bunlar üzerinden yakin gelecege iliskin öngörüler yapmaya çalisiyoruz. Fransiz tarihçi Braudel'in ifadeleriyle her gün yeni bir krizin yasandigi bir olaylar tarihi içine hapsolmus durumdayiz; yasananlara iliskin konjonktürel ya da uzun dönemli tarihsel çözümlemeler yapmak siyaseten önceligini yitirmis görünüyor.

Marksist yazinda bir sermaye projesi olarak tanimlanan neoliberalizmin (Harvey 2006) 1980'den bu yana oldukça basariyla uygulandigi bir ülke olan Türkiye'de böyle bir siyasi sonucun ortaya çikmis olmasini nasil yorumlamak gerekiyor? Olup bitenler neoliberal projeden bagimsiz, hatta ona ragmen gerçeklesen, AKP'nin Islamci çizgisi ya da Erdogan'in kisisel tercihleriyle sekillenen bir süreç olarak mi anlasilmali? Yoksa indirgemecilik tuzagina düsmeden, hala neoliberal dönüsümün bir sonucu olarak mi düsünülmeli? Ikincisini ileri sürüyorsak, ülkeye dayatilan rejim degisikligi ile neoliberal dönüsüm süreci arasinda nasil bir tarihsel baglanti kurulabilir? Bu kitapta biraraya getirdigimiz yazilar, yasanan siyasi dönüsümün neoliberalizmle olan iliskisini anlamamiza yardimci olacak tarihsel tespitler, analitik kavramlar ve tartismalar sunmaktadir.