Kafese Konan Adam Psikoloji Ve İnsanın İkilemi

Iyi olanin saf iyilikten ibaret oldugunu sandigim yillarim oldu. Kendimle bulusmayi, kendimi küçük bir tanriya dönüstürmek zannettigim çok uzun zamanlar geçirdim.

Sikintilardan tamamen uzaklasinca mutlulugu ve huzuru bulacagimi söyleyen bir batakliga düsmüstüm. Seytanimla bulusmak yerine kuyrugumu koparmaya çalisiyordum. Sirf sorumlulugumu almamak için olmayacak isler pesindeydim.

Insan olmanin bana hem yükledigi hem de hediye ettigi trajediyi asla kucaklayamiyordum.

Acilarimi, yaralarimi, eksiklerimi yok etmeye çalistikça kendimi yok etmeye çalisiyordum. Oysa yok etmek istedigim özgürlügüm ve özgürlügümün bana yükleyecegi sorumluluklarimdi. Ancak sorumlulugunu aldigim bir yasama deneyiminin özgürlükle taçlanabilecegini kanaya kanaya ve kanata kanata hissettim.

Tamamlanmadim.

Tamamlanmayacagim.

Eksigimin tamlik oldugunu anladim. Yürüdügüm onca yolda zaman zaman karanliga ve korkuya, kimi zaman da aydinliga ihtiyacim oldu.

Rollo May, bazen aydinlatan bazen nefis bir karanliga gömerek yoluma yoldas olan imgelerden biridir benim için. Bu kitabi okurken de adeta kutsal diyebilecegim satirlarin arasinda dolastim. Görkemli bir ormanda yürürcesine ürpererek, cosarak geçtim bu kitabin içinden.

- Cem Mumcu