Otuz Günde Felsefe

Felsefenin etrafinda örülen, güç oldugu yollu söylence, ona mesafe alanlarin ilk bahanesidir. Ne var ki, ondan fazla kitabiyla ve Heidegger üzerine yaptigi çalismalarla Fransiz düsünce dünyasinin yakindan tanidigi Dominique Janicaud bu kitabinda felsefede bahanelere yer olmadigini açiklikla gösteriyor. Düsünürün felsefe okumaya niyet eden kizi için kaleme aldigi kitap, okuruna ögretmenlik taslamak yerine her iyi kitap gibi okuruyla sohbet ediyor. Bunu yaparken felsefede amaçlarin slogana dönüstürülmemesi gerektigini, mütevaziligin düsünceden ayrilamayacagini ve de bilme arzusunun olgunlasmanin ilk adimi oldugunu isaret ediyor.Otuz Günde Felsefe, indirgeyici özetlerle dolu ve kafa karistirici tanistirma kitaplarinin aksine saf merakin güzelligini soru sormanin nesesiyle harmanliyor.