Bir Dokun Bin Dinle

Benim dönemimde, benim kusagimdan insanlarin ünlenmesi için çok ilginç bisey, biraz da ayip dogrusu, hapisaneye girmesi gerekliydi. Bu ressamlar için de, sairler için de böyleydi. Ressama düsmandir bu millet, yazara düsmandir ama müzisyenin farkinda degildir. O çalarken, öttürürken, bana muhalif mi degil mi, farkina varmaz. Liman sergisinde adamlari oraga, çekice benziyor diye takibata ugratmislardi. Benim dönemimde böyleydi, hatta hapisaneye girmemis olani yazar saymazlardi. Bu tabii devletin sisteminin ayibiydi...