Altın Işık

1923’te yayimlanan Altin Isik, Gökalp’in dil ve anlatim bakimlarindan Türkçülük ve halk yazini konusundaki düsüncelerini hem düzsöz hem de siir biçiminde uyguladigi en önemli yapitlarindan biridir.

Yapitin içerigi üç bölümdür: Birinci bölümde, düzsöz olarak yedi halk masali; ikinci bölümde siir diliyle yeniden anlatilan “Kolsuz Hanim” ve “Küçük Hemsîre” adli halk öyküleri ile Dede Korkut Kitabi’ndaki “Deli Dumrul” ve “Basat” adli öyküler; üçüncü bölümdeyse, siir diliyle yazilmis kisa bir oyun denemesi yer alir.

Kitabin bu basiminda, düzsöz olarak yazilmis bölümleri günümüz diline uyarlanmis; siir biçimindeki bölümlerdeyse, ölçü ve uyaklara bagli kalmak zorunlulugu nedeniyle, günümüz genç okurlarinin bilmedigini düsündügümüz Arapça ve Farsça sözcükler dipnotlariyla açiklanmistir.