Şakalar Kraliçesi

Annem insanlari aglatirdi. Artik hayatta olmasa da aglatmaya devam ediyor. Bazen babamin dus yaparken agladigini duyuyorum. Sanirim sesinin duyulmadigini düsünüyor ama duyuluyor. Bu yüzden, aglamayi aklimdan bile geçirmiyorum. Asla! Ayrica kimseyi de aglatmayacagim.
Ben insanlari güldürecegim. Benim görevim bu!

Sasha 12'sine basti:
Magnezyumun atom numarasi. Annesi, bazi insanlarin mayasinda güldürmek oldugunu söylemisti. Iliklerine kadar komikti onlar. Birakin fikrayi, “Sütü uzatir misin?” derken bile güldürebilirlerdi herkesi. Bir de digerleri vardi: komik olmayi sonradan ögrenenler ve ne kadar ugrasirlarsa ugrassinlar, asla komik olamayanlar – ki ögretmeni Cecilia bu gruptaydi. Sasha dogustan matrak degil ama bu onun sakalar kraliçesi olmasi için engel de degil! Mayasindaki keder neseye dönüsene kadar çalismaya kararli. Eger birilerini güldürmeyi basarirsa, o diger sey yok olabilir; gözlerin içinde saklanip onlari yakan ve yanaklara dogru süzülmekle tehdit eden su gözyasi denen sey.

Astrid Lindgren Ödülü sahibi yazar/psikolog Jenny Jägerfeld, 16 dile çevrilen ve ülkesi Isveç’te aylarca çoksatanlar listesinin tepesinde kalan Sakalar Kraliçesi’nde (Comedy Queen) zor konulari mizahla yumusatarak dile getirebilmekteki o özel hünerini kullaniyor.