Mutfaksız Kadınlar

‘Öyle masal kahramanlarininki gibi bir hayat yoktu hayallerimde. Benim solup giden hayalim bir mutfagimin olmasiydi. Sicak, çok sicak. Ocakta pisen yemegimin bugusunun sicacik yaptigi, yemek kokusunun elbiselerime sindigi bir mutfagim olsun isterdim. Çocuklarimin mutlulukla karinlarini doyurdugu, benim pisirdigim yemeklerle büyüdükleri, demli çayimi yudumladigim bir mutfak… Kisin giremedigi bir mutfak. Simdi, soguktan hissetmedigim ellerimin yikadigi küçük, eski bir tencere disaridaki tasin üstünde kendisine yer bulmus. Birkaç parça tabak, kasik, bardak ise bir musambanin üstünde… Hayallerimin solup gitmesinden daha zoru ise çocuklarimin gözlerimin içene her baktiklarinda benden istedikleri sey. Hayal kurmayi unutturan bu yasamda, yeni filizlenen bu tohumlara hayal kurmayi ögretmek. Umut vermek. Bitmeyen kara kisa inat…'

Bireysel trajedilerin toplamindan olusan toplumsal felaketin anlatimi olan yasanmisligin siirsel öyküleri..!