Balodan Sonra

Tolstoy’un, yasaminin son dönemecinde, 20. yüzyilda yazdigi hikâyeleri iki kitapta derlemeye karar verdik. Bunlarin bir kismi Türkçede ilk defa yayinlaniyor. Elinizdeki, ilk kitap. Artik ihtiyar bir adam olan, yeni bir Hiristiyanligin havariligine soyunup kiliseden aforoz edilen büyük yazarin bu iki kitapta bulacaginiz hikâyelerinin tümü de sizi kapiverecek; ama ben burada onlardan birine, “Tanrisal Olan ve Insani Olan”a dikkat çekmek istiyorum. Yasiniz, hayat tecrübeleriniz ne olursa olsun, süphesiz, diger hikâyeler gibi bu da kanatlandiracak zihninizi ve Tolstoy’un tartistirmak istediklerini tartisirken bulacaksiniz kendinizi; ama içinizden kimileri, sadece tartismakla kalmayacak: bu hikâyede kendini bulacak, los ve rutubetli hücrelerdeki yalnizligini, hayatla baginin bir pamuk ipliginden daha zayif oldugunu hissettigi anlari hatirlayacak, yitip giden dostlari düsecek aklina, onlarin her birinde bir Svetlogub, bir Mejenetskiy bulacak ve sasiracak: yüzyildan fazla geçmis ya üzerinden, nasil oldu da beni, benim dostlarimi, onlarin yitisini böyle sarsici, sancili anlatti Tolstoy? Nasil bir peygamber öngörüsüdür bu ve belki de daha önemlisi, neden ayni yok oluslar tekrarlanip duruyor su yeryüzünde? HY