Balkon Sefası

Sari telefon bir gün olsun çalmadigi halde sehpadaki varligini senelerce korudu. Zamanla ahizesi kirildi, sonra tuslari çikti, ardindan kablosu koptu. Bir sabah annem sari telefonu kömür sobasina atti. Içimde, sivilceli ve çilli bir çocugun “Alo!” sesini duydum. Açsaydin, “Seni seviyorum,” diyecektim.

Ismail Saymaz, bazen bir Erzurum türküsünün solugunu ya da Karadeniz’in yerinde duramayan rüzgârini Istanbul’un bas kösesine getiriyor; bazen de Istanbul’un hovardaliklarini, nesesini ve rengini tutup memleketin dört bir yanina saliveriyor. Ruhunu Kore Daglari’nda yaralayanlarin, ürkek gözlerle sinema perdesine bakanlarin, ilkokul günlerini hiç unutamayanlarin, büyük sehri görünce sudan çikmis baliga dönenlerin, asktan uykusu kaçanlarin, nabzi devrim hayaliyle atanlarin ve ömrünü bir fikra gibi yasayip bir agitla bitirmek zorunda kalan insanlarin hikâyeleri…

Balkon Sefasi , memlekete sevdali kelimelerle yazilmis öyküler…