Uzaydaki Karanfil

Sicak bir yaz günü çiktik evden. Günlerdir düsledigim ve heyecanla bekledigim bu geziye çiktigimiz için çok sevinçliydim. Sabah erkenden yola koyulmustuk ama, yolculuk umdugumuzdan daha uzun sürdügü için üçümüz de yorulmustuk. Siradaglarin arasinda saklanmis gibi duran o issiz köye ulastigimizda ise, aksam olmak ürezeydi. Köye girer girmez aradigimiz evle karsilastik. Bembeyaz duvarlari ve mavi boyali pencereleriyle, köyün diger evlerinden oldukça farkli görünüyordu. Büyük bir ev degildi ama, hemen önündeki kayanin üzerine yerlestirilmis olan heykel, oldugundan daha görkemli görünmesine yol açiyordu. Aksam günesinin kizilligi da, heykelin kivrimlarina vurdukça, gözlerimizi ondan ayirmakta güçlük çekiyorduk.