Negri, Sınıf Ve Çokluk

Antonio Negri, 1970’lerde Italya’da oldukça etkili olan otonomcu düsüncenin günümüzdeki en önemli temsilcilerinden birisi. Isin reddi, sabotaj, daha sonra sivil itaatsizlik gibi mücadele stratejilerinde karsilik bulan bu perspektif, açik ya da örtülü bir toplumsal özneyi varsaydi. Negri de önce Küresellesme Karsiti Hareket ve Zapatistalara, sonra Arap isyanlari, Gezi ve Occupy eylemlerine atifla bu özneyi tanimladi: Çokluk...

1990’li yillarda isçi sinifinin bittigi, tarihin ve sinif mücadelelerinin sonunun geldigini anlatan egemen dogmatizmin ardindan 2000’li yillarin yeni mücadele öznesi olarak ileri sürülen ‘çokluk’, kapitalist toplumsal analizden siniflari çikarmanin yeni bir yolu olabilir mi? Evet, ancak bu sefer ‘sag’dan degil ‘postmodern sol’dan. Belki etkisi daha dar ama daha derinden bir inkâr. Çünkü bu hayali özne vasitasiyla siyasal tahayyülden köklü toplumsal dönüsümler çikartilip yerine küçük alternatif yasam alanlari konuluyor. Radikal ret ve -mikro- itaatsizlik çagrilari makro itaatle birlesiyor. Arif Kosar’in kaleme aldigi bu kitap Negri’nin “Çokluk” kavrami üzerine bir elestiridir.