Uygarlığın Tuğlası Arifiye Köy Enstitüsü

1937 yilinda, Kocaeli’nin Arifiye köyünde kurulan Köy Egitmenleri Kursu ile ilk tohumlari atilan ve 1940 yilinda hayata geçirilen Arifiye Köy Enstitüsü, tipki diger enstitüler gibi ise ve üretime dayali, bilim-sanat merkezli, bir bütün olarak birey yetistirmeyi hedefleyen bir egitim kurumudur.

Arifiye Köy Enstitüsü sadece egitim-ögretim verilen ve duvarlardan ibaret bir yapi degildir. Farkli topraklardan, kültürlerden kendi gelenekleri, miraslari, yasama aliskanliklariyla gelen ögrenciler burada edindikleri teorik bilgilerin yani sira azimsanmayacak düzeyde bir “hayat bilgisi” edinirler. Gelecegin nice ögrencilerine yol gösterecek, egitim verecek, onlarin da hayatlarini ayni ilkeler çerçevesinde kurabilmelerini saglayacak Atatürk ilkelerine ve Cumhuriyet’in esaslarina bagli donanimli birer egitimci olarak yetisirler.

Arifiye Ilkögretmen Okulu’nda egitim almis Karabey Aydogan’in hazirladigi Arifiye Köy Enstitüsü, basta enstitünün kurucu müdürü Süleyman Edip Balkir olmak üzere, Arifiye’de görev almis, egitimini burada tamamlamis, ziyaret ya da baska amaçlarla burada bulunmus pek çok kisinin gerek yazili gerek sözlü beyanlarindan ve çesitli kaynaklardan yararlanarak genis bir tablo çiziyor. Kurulus asamasindan enstitülerin kapatildigi döneme kadar olan süreci uzun yillar süren bir arastirmaya, yazili belgelere ve zengin bir görsel arsive dayanarak inceliyor. Köy enstitüleri projesinin önemine bir kez daha vurgu yaparken, Arifiye özelinde egitim tarihine ciddi bir katkida bulunuyor.