Yaratıcı İnsan

Okurlarimiz Laborit’yi “Insan ve Kent“te tanimislardi. Laborit o incelemesinde canli varliklarin insan türünün belli bir yere yerlesmesini; köyler, kasabalar, kentler kurmasini; makinayi ve isleyimi bulmasini; kisacasi, “canli kalabilmek“ için yanini yöresini düzene koyusunu, örgütleyisini anlatiyordu. “Yaratici Insan“daysa, bizi öbür canlilardan, yakin akrabamiz maymunlardan bile ayiran temel niteligimize parmak basiyor: “düsgücü, imgelem.“ Insan, beyninin özellikle alin yöresinde toplanan hücre ve dizgelerin sagladigi olanaklarla, “var olana bakip yeni yapilar, yeni örgütlenmeler“ düsleyebilen ve düslediklerini gerçeklestirebilen bir varlik. Ne var ki, insanoglu elini kolunu baglayan dirimsel gerekirlilikleri taniyarak, bunlarin altli üstlü örgülenmesini ögrenerek zihinsel yapisina yeni bir biçim verebilecektir; bu temel dönüsüm gerçeklestirilemezse, bütün devrimler korkariz bosa gidecektir. (Arka Kapak)