Ölümle Yüzleşmek Felsefi Bir Soruşturma

Ölümle nasil yüzlesiriz? Bu soru, hayati tehlike arz eden bazi kritik anlarda kendini özellikle dayatsa da aslinda bizi hiç terk etmez, bütün varolusumuzu simsiki sarmalar. Ne de olsa insan bir gün mutlaka ölecegini bilen su tuhaf hayvan degil mi? Tüm canlilar temel bir zafiyet duygusunu paylasirlar süphesiz. Ancak yalnizca insan, varolusun geçiciliginin bilincinde olan canlidir. Ilelebet sürmeyecegini, baslamak zorunda oldugu bu hayatin bir gün nihayete erecegini bilir. Ölümü pekala hizlandirip yavaslatabiliriz, intiharda oldugu gibi onu tahrik edebilir, ya da titiz bir bakim ve tedaviyle geciktirebiliriz.

Ancak hiçbir zaman ölüp ölmeyecegimizi seçemeyiz, aynen dogumumuzu seçmemis oldugumuz gibi. Nasil ki dogmus olmak, her birimiz için pek çok belirlenimi ister istemez miras almak anlamina geliyorsa, gelmekte olan ölümümüzle de öyle yüzlesmeye mecburuz. Peki, dünyada var olmadigimizi hayal bile edemiyorsak, kendi ölümümüzle nasil bir baglanti kurabiliriz?