19. Yüzyıldan Günümüze Türk Edebiyatında Öykü

Romandan kisa olusun ve kurmaca (yabanci dillerde fiktif) olusu disinda, ortak yönleri yok öykü, kisa öykü ve küçük öykünün. Öykü ya da eski deyisle hikâye, belli biçim özellikleri gösterir. Bunlar, özetle önemli bir baslangiç, olay zincirinde kendini belli eden bir doruk v kesin bir sondur. Öykü, biçim özellikleri disinda içerikte, anlati konumunda da bazi özellikler gösterir. Öykü, Avrupa edebiyatlarinda genel olarak 19. yüzyilda yaygin türdü, 19. yüzyilda en kalici örneklerini verdi.

Bizim edebiyatimiza gelince, bizde de bazi çevrelerde küçük öyküye yukaridan bakildigini söyleyebiliriz. O kadar ki küçük öykü, yazarligi ilk basamagi sayiliyor ve küçük öyküde ustalasmis birinden artik roma beklenebilecegi söyleniyor. Aslinda tam tersi, küçük öykü romanda daha fazla özen ve ustalik ister, çünkü anlati disiplininin ta kendisidir Bence edebiyatimizda, özellikle bugünkü edebiyatimizda mükemmel küçük öyküler var. Bu da siir gelenegimizin kazandirdigi yogun anlat yeteneginin sonucu. Kisa kurmaca anlati türleri bugün yalniz Amerika’da ya da Avrupa’da degil, Uzak Dogu’da, kisacasi bütün ülkelerde sevile türler durumunda. Gazete, dergi gibi çagimizin kitle yayin organlarinda yer alabilir oluslari, belki de bu sevgiyi besleyen bir gerçek.