Çukurova Yaşar Kemal Edebiyatının Temelleri

Barry Charles Tharaud Yasar Kemal’in bes erken dönem romani Ince Memed 1, Ortadirek, Yer Demir Gök Bakir, Ölmez Otu, Ince Memed 2 üzerinde odaklaniyor. Fikir asamasi 1940’larin ikinci yarisinda baslayan, yayimlanmasi ise 1950’lerin ilk yarisindan 1960’larin sonuna kadar süren bu bes roman, Tharaud’a göre Yasar Kemal’in büyük yakinliga sahip oldugu ve zaman zaman kiyaslandigi Homeros’un destanlariyla yarisabilecek bir edebi zenginlik olusturmaktadir. Tharaud Yasar Kemal’in eserlerinin arkasinda yatan felsefeyi, edebi teknikleri, gerek Dogulu gerek Batili geleneklerden gelen etkileri sistematik ve derinlikli bir biçimde ele aliyor.

“Yasar Kemal’in ülkesi, her zaman bir medeniyetler kavsagi olmus ve olmaya devam etmektedir ve Yasar Kemal yazdigi kirktan fazla cilt olusturan romanlarinda, hikâyelerinde, röportajlarinda ve etnografya yazilarinda bu kültürel hazineden, hem somut olarak hem sembolik olarak istifade eder. Bu yerel kültürel gerçekler tek basina, tepeden tirnaga kendi kisisel mekaniyla dolu olan bir yazara ilgi duymamizi saglar, fakat böyle bir kültürel arka planin zenginliklerini dünya edebiyatinin büyük bir yazarinin kaynagi olan sembolik bir derin kavrayisla birlestirdigimizde, o zaman onun eserleri günümüzün asiri kullanilan terminolojisiyle söylersek gerçek anlamda küresel olur. Yasar Kemal’in eserleri, insanligin sürekli karsi karsiya oldugu varolussal sorularla doludur bizi en nihayetinde kazanilamayacak fakat yapilmasi gereken mücadelelere girmeye iten, insan olmanin ne anlama geldigine dair sorular. Yasar Kemal, en büyük kaynaklarimiz olan insan imgelemi ve onu ifade eden dil gibi insani kaynaklarimizin farkina varmamizi saglar.”