Klasik Türk Edebiyatında Metaforik Üslup

Bu çalismada, geçmisten günümüze sözlüklerde benzetmeye dayali “istiâre, egretileme, alegori, mecâz, tesbih” gibi söz sanatlariyla esdeger tutulan ve pek çok çalismada biri digerinin karsiligi olarak kullanilan “metafor” üzerindeki kavram kargasasina isik tutmak ve “metafor, istiâre, egretileme, alegori, mecâz, tesbih” ve benzeri terimlerin Türkçede neye karsilik geldikleri açikça ortaya konularak her birinin ait oldugu mânâ çerçevesi içinde kullanilmasina katki saglamak hedeflenmistir.


Çalismanin yöntemsel modeli 20. asrin baslarinda George Lakoff ve Mark Johnson’in ortaya koymus olduklari “Çagdas Metafor Teorisi”dir. G. Lakoff ve M. Johnson çagdas metafor teorisinde en çok üç tür metafor üzerinde yogunlasmislardir. Bunlar: 1. Kavramsal Metafor (Conceptual Metaphor), 2. Yönelim Metaforu (Orientational Metaphor), 3. Varliksal Metafor (Ontological Metaphor). Genel yöntemsel modelini bu üç tür metaforun olusturdugu bu çalismada, Klâsik Türk edebiyatinin metaforik üslûbunun ortaya konulmasi hedeflenmektedir.
Kendisine gelenegin sundugu hazir unsur ve malzemeden hareket etmek durumunda olan Klâsik Türk sairinin, belirli konular ve duygular etrafinda meydana getirdigi metaforlari tespit eden yazar, böylelikle metaforlarin izinde Klâsik Türk sairinin üslûbunu günümüz okurlarinin dikkatine sunarak geçmise uzanan bir köprü kurar.