Andromakhe / Ciltsiz

Euripides (MÖ y.484-406): Atina’nin yetistirdigi üç büyük tragedya sairi arasinda en fazla eseri günümüze ulasan sanatçi olarak özel bir yeri vardir. Bu özelligi senliklerde Aiskhylos ve Sophokles kadar birincilik ödülü kazanmamis olsa da halk arasinda daha çok begenilen bir sair olmasina baglanir. Euripides’in oyun kahramanlari insana özgü zayiflik ve kusurlari tasirlar, yasadiklari tragedyalar da bu kusurlari ile vazgeçemedikleri tutkularindan kaynaklanir. Euripides çagdas tiyatroya en yakin eserler veren klasik ozan veya modern ozanlarin ilki sayilabilir. Büyük bir ihtimalle Peloponnesos Savasi’nin baslarinda, MÖ 427-425 yillarinda yazilan Andromakhe tragedyasi iki farkli efsaneden, Akhilleus’un oglu Neoptolemos ile Hermione miti ve Andromakhe mitinden esinlenmistir. Euripides iki miti özgürce birlestirerek bazi yeni ayrintilar eklemis, Atina’nin ahlak anlayisini yüceltirken Sparta’nin acimasizligini yermis ve birçok eserinde dile getirdigi savas karsitligini bu eserde bir kez daha sergilemistir.6