Meczup

Halil Cibran, gençlik döneminin ürünü ve sonraki yapitlarinin habercisi olan Meczup'ta, toplum önünde büründügü maskelerden kurtulup gerçek benligini kucaklamayi basaran insanoglunu anlatir. Kendini her türlü yüzeysellikten arindirip hakikatin pesine düsen, bu arayisin sonunda varis noktasi yalnizlik ve özgürlük olan kisi, toplumun gözünde meczuptur.
Cibran'in kötülük, ikiyüzlülük, adaletsizlik, konformizm ve tamahkârlik karsisindaki elestirel tutumu; bu dünyayla, burada sürdürdügü varolusla, yasadigi zamanla uzlasamayan bir meczubun bakis açisindan kaleme alinmis bu mesellerdeki keskin ironide ifadesini bulur.