Aşkın Sonu

Askin Sonu yayimlandigi 1951 yilindan beri farkli kusaklardan okurlarin hayranligini kazanmistir. O dönemde Graham Greene’in II. Dünya Savasi hatiralari hâlâ canlidir. Savas zamani Londra’sinin atmosferine yerlestirdigi bu tutkulu yasak ask hikâyesinde, sevgi, nefret, sadakat ve insan hayatinda “kutsalligin” yeri gibi temalarin pesine düser. Roman, Greene’in genç yasta kendi iradesiyle seçtigi Katolikligin içinde barindirdigi çeliskilerin sancili ve sarsici bir sorgulamasini da içerir. Yaraticisi gibi romanci olan Maurice Bendrix ile evli sevgilisi Sarah Miles arasindaki iliski, 1944 yilinda bir hava saldirisinin ardindan, Sarah’nin ani bir karariyla sona ermistir. Bendrix iki yil sonra beklenmedik bir karsilasmayla askinin yeniden alevlenmesiyle, Sarah’yi takip ettirmek üzere bir dedektif tutar. Greene, “basi ya da sonu olmayan bu hikâyede” bilinç akisi ve geleneksel anlatim tekniklerini sik sik geriye dönüslerle harmanlayarak adeta basimizi döndürür. Roman, Greene’in gerçek hayatinda iliski yasadigi Catherine Walston’a adanmistir. Iki kez beyazperdeye uyarlanan Askin Sonu’nun 1999’da Irlandali yönetmen Neil Jordan tarafindan gerçeklestirilen ikinci uyarlamasi unutulmaz filmler arasinda yerini almistir.