Hız Ve Politika

Paul Virilio, ressam, vitrayci, kent tasarimcisi... kitabinin bir noktasinda sunu söylüyor: "Bugün yeryüzünü kasip kavuran ekonomik savas, ilan edilen savasin, gelecek olan hizli ve kisa hücumun henüz yavas ilerlemekte olan bir safhasindan baska bir sey degildir; çünkü savasin olmadigi durumda sinifsal iktidar olarak askeri gücü pekistiren de bizzat bu ekonomik savastir." Virilio'ya göre, yasadigimiz toplumun bütün yapilari hareket yeteneginin, hücumun, çarpisma ve caydirmanin, hizla ilerleme ve sizmanin egemenligi altindadir. Ortaçag kalesi, toplar, zirhli savas araçlari, proletaryanin hem kent içinde hem asker olarak hareketlendirilmesi, banliyöler, gecekondular, yollar ve trafik, derken atom bombasi, sonra füzeler, nükleer basliklar... Hep hizli, daha hizli, en hizli... Askeri sinif ve mühendisler tarafindan örgütlenen hiz toplumu, bütün bu edimleriyle askeri bir toplumdur; politika da, çesitli hareket hizlarinin totaliter biçimlerle denetlenmesinden baska bir sey degildir... Kendi kendisini yok etmeye dogru hizlanan bir hiz... "Hiz ve Politika" 1977 tarihli; henüz Berlin duvari yikilmamis, Körfez Savasi ise hayli ileride. Ama gelecege dair bir uyari oldugu kadar, bir hatirlatmadir da bu kitap: "Tüm gençligimi Ikinci Dünya Savasi sirasinda çok güç kosullarda geçirdim. Kendimi bir savas çocugu olarak görüyorum. Radyonun uzaklarda oldugunu anons ettigi Alman birliklerini, birkaç saniye sonra penceremden görmek, beni hiz, zaman ve mekan kavramlari üzerine çok düsündürdü.. Savas sirasinda oturdugum Nantes sehri, birkaç saniye içinde yerle bir olurken, penceremden görünen yogun kent dokusu yerini uzak tepelere birakti... Çocuk dünyamda, zaman içinde sürekliligi, istikrari, "degismezligi" simgeleyen koskoca sehir yok olunca, tüm mutlak dogrulari sorgulamaya basladim; kitaplarim böyle çikti ortaya..."