Matematik Felsefesi

Antik Yunan döneminde doganin sirlarinin pesine düsen filozoflarin bazilari için matematik yegâne rehber olarak görülmüstür. Thales, Pythagoras ve Platon gibi filozoflar evreni anlamlandirmada matematigi kullanmislardir. “Matematigin dogasi nedir? Matematigin nesnesi nedir? Matematiksel bilgi nedir? Matematigin varliga gelisinde insanin rolü nedir? Matematigin diger bilimlerle var olan kuvvetli iliskisinin nedeni nedir?” gibi sorgulamalar Antik Yunan dönemi matematik felsefesinin ilgi alanini olusturmaktadir.
17. yüzyilda Newton ve Leibniz’in es zamanli gelistirdikleri integral hesap matematige inanilmaz bir hareket kabiliyeti saglamistir. Fakat matematigin mevcut yapisiyla yeterince uyusmayan bu yeni yöntem tarihte ilk defa matematigi, özellikle Ingiliz filozoflardan Hume, Berkeley ve Lock’un elestirileri ile karsi karsiya birakmistir. Daha integral hesabin matematikte yarattigi tartismanin atesi sönmeden 18. yüzyilin son çeyregi ile beraber ortaya çikacak olan Euclid-disi geometriler matematigi iyiden iyiye bunalima sürüklemistir. Matematigin mevcut yapisi artik kendisini tasiyamaz hale gelmis ve yeniden kurgulanma ihtiyaci ortaya çikmistir. Antik Yunan döneminde matematigin ontolojisi ve epistemolojisi ile ilgilenen matematik felsefesinin yeni bir ugras alani dogmustur: Matematigi yeniden temellendirmek.
Bu kitap Antik Yunan döneminden, 20. yüzyila kadar matematik felsefesinde yer alan tartismalarda okuyucuya rehberlik etmeyi hedeflemektedir. Faydali olmasi dilegiyle…