Duygusal Acı

Insan yasami düz bir çizgi halinde ilerlemez. O daha çok bir dönme dolaptir. Siklikla kendi baslangiç noktasina dönen, insana ayni deneyimleri tekrar tekrar yasatan ve hiç de hizli hareket etmeyen bir dönme dolap. Hayatinin en olgun dönemlerinde dahi çocuklugundaki korkularin kilik degistirmis bir halini yasadigini fark eder insan. Sevgilinin gidisinde duyulan hüzün ve kaygi, çocukluk çaginda ise giden babanin arkasindan dökülen gözyaslarina da neden olan kayginin aynisidir. O duygu hep orada durur. Sadece yöneldigi hedef degismistir. Bu, ayni zamanda su gerçekligin de apaçik ifadesidir: Hayatinin en olgun aninda dahi küçük bir çocuk kadar kirilgandir insan. Insan ruhu camdan yapilmistir.
Iste bu çalisma hayatin acimasizlastigi ve duygusal acinin hakim oldugu anlarda insanlarin birbirlerine daha etkili bir sekilde destek olmalarini saglayacak temel psikolojik müdahale yöntemlerini içermektedir.