Kırılgan Bir Yürek

Bu kitapta ilki 1848, ikincisi 1876 tarihli iki novella bulacaksiniz. “Kirilgan Bir Yürek” yedikleri, içtikleri ayri gitmeyen iki can dostla tanistiracak sizi. Belki bir hiciv tinisi sezinleyeceksiniz baslarda, ama sonra derin, devasi olmayan bir trajediyle karsilasacaksiniz. Hayattan, mutlulugun kirintilarindan baska bir sey beklemeyen insanciklarin hikâyesi bu; öyle açlar ki buna, saadet elle tutulur hale geldiginde ne yapacaklarini bilemezler, firtinanin dalgalari arasinda bogulup kaybolabilirler…

“Narin” ise gencecik, karisinin cesedi basindaki bir adamin gelgitli, vesveseli sözleriyle seslenecek size. Zavalli bir adam, bir “insancik,” ama öte yandan karisini ölüme sürüklemis bir iktidar düskünü. Çünkü bütün “insanciklar” gibi, kendisi iktidarin yükü altinda ezilir, horlanir, asagilanirken, tek amaci kendi küçük iktidarini kurmak. Kim üzerinde? Gücü en çok yettigine, genç karisina.

Goethe’den dizeler okuyabilecek kadar entelektüel, ama baska bir hayatin varligini düsünmemis bile, varsa yoksa kendi iktidari. Bu novellada dikkatinizi çekecek baska bir sey daha var: karisini ölüme sürükleyen adam, Dostoyevski’nin genelde vazettiginin tersine teslimiyete degil, isyana kapilacak sonunda: “Beni emrine itaat ettirecek gücün var mi ki senin? Kör karanlik neden parçaladi her seyin en degerlisini? Sizin yasalarinizdan bana ne artik? Ben sizden degilim.”