Bir Çöküşün Hikayesi Ve Amok

Uyandigimda hava kararmisti ve küçük mezarimin içindeki hava eskisinden daha agirdi ve bogucuydu. Yatarken vantilatörü kapatmis ve kan içinde kalmistim. Uzun süren sekerlememden sonra basim kazan gibiydi ve nerede oldugumu anlamadan evvel birkaç dakika geçmesi gerekti. Gece yarisini geçmis olmaliydi çünkü müzik sesi gelmiyordu ve üst güvertede artik yürüyen kimse yoktu. Tek ses makine odasindan geliyor, canli yükünü karanligin içinde tasirken inleyip hiriltiyla soluyan dev geminin kalbi güm güm atiyordu.

Güverteye çiktim, görünürde kimsecikler yoktu. Duman çikan bacalara ve hayalet gibi görünen serenlere baktim önce, sonra basimi kaldirdim ve gökyüzünün açik, üzerine yildizlar serpistirilmis siyah bir kadifeye benzedigini gördüm. Sanki bu uçsuz bucaksiz isik kaynaginin üzerine bir perde çekilmis gibiydi ve o tarif edilemez isik kaynagindan yildizlar o perdenin üzerindeki küçük deliklere benziyordu. Simdiye dek böyle bir gökyüzü görmemistim...