Fesat

Jean Paul Sartre, yakindan tanidigi ve sevdigi Nizan'in bu çok boyutlu romani için yazdigi uzun bir yazida eseri ayrintili olarak incelemekte ve söyle demektedir: “Nasil Marx'ta, özellikle meta fetisizmini çözümledigi ilginç bölümlerde, ekonomik kavramlarin bir fenomenolojisi varsa, onun gibi Nizan'da da, hareket hâlinde bir kavram olan gençligin, toplumsal ve tarihsel verilerden kalkarak yapilmis bir saptamasi ve betimlemesi vardir ki, o da bir fenomenolojidir. Kitabinin büyük degeri bu karmasik tarih ve çözümleme payinin varligindan doguyor.”

Fesat, 1905 dogumlu yazarin, 1940 yilinda cephede ölmeden önce kaleme aldigi ve dönemin gençlik hareketinin erdemleri ile zaaflarini anlattigi son yapitidir.

Çatismalarla dolu bir dünyanin ortasinda yönünü bulmaya ve zalimleri devirmeye niyetlenen farkli sinifsal kökenlerden bir grup üniversiteli genç, toyluklarini asabilmek, isçilerin arasina katilabilmek, iktidari ele geçirebilmek için neler yapmali?

Gençler, devrimci bir savasim içerisinde gerçekten sinifsal kökenlerini asabilir mi, yoksa “gençlik macerasi” herkesin
kendi kökenine dönmesiyle mi sonuçlanir?

Nizan, Fesat'ta, “gruplasmis, birtakim haklari olduguna inanmis” gençlerin, gittikçe yozlasan bir burjuva toplumu içinde nasil bir devrimci role aday olduklarini, sasirtici bir anlatim, vurucu bir betimleme gücü, ancak çok büyük romancilarda rastlanan bir bilesim yetenegi ile anlatiyor.