Sönmüş Hayaller

1835-1843 yillari arasinda yazilan Sönmüs Hayaller Balzac’in da belirttigi gibi Insanlik Komedyasi’nin (1830-1850) zirvesine yerlesir. Romani olusturan üç bölüm, yüzyil basi Fransa’sinin siyasal degisimleriyle toplumsal dönüsümlerini ve roman kahramaninin düsüsünü anlatir. Napoléon döneminde Imparatorluk coskusuyla özdeslesen romantizmi, Restorasyon Dönemi’yle birlikte kapitalle eslesen burjuva iktidarini, edebiyatta da gerçekçiligin yükselisini üç tablo halinde resmeder. Böylece ask, basin yayin ve sermaye dünyasi gibi temalar Paris ile tasra arasinda bir karsilastirmanin ögeleri haline gelir.

Birinci bölüm Iki Sair’de her iki eksenin ortak özelligi duraganlikken, ikinci bölüm Paris’te Tasrali Bir Büyük Adam hem olay örgüsü hem de anlatim açisindan hizlanir, son bölüm Mucidin Acilari bu karsilasmada yenik düsen ve hayalleri sönen roman kahramaninin tasraya dönüsünü anlatir.

Balzac günümüz dünyasinin geldigi durumu görmüs olsa büyük olasilikla pek sasirmazdi. Yasadigi yüzyilin pek çok bakimdan günümüzü haber verdigini de söyleyebiliriz. Sönmüs Hayaller’i okurken günümüzü anlatiyor duygusuna kapilmamizin nedeni budur belki de.